Kan Gülleri

Savrulur gün içinde süvari bir suret

Akın akın gider iken

Bir kör kovan, düştüğü yerden

İnsanlar düşer, insanlar doğar

Adını bilmediğin öteler, ebeleri.

Bir küfür dökülür lebden

Sağır eder ya bir tını

Belden bir yol açılır içeri

Toprağa kanar insan

Oluk oluk insan içilir

Bu savaş, kan gülleri bir savaş.

Kavga olmasa rengarenk yaşasak

Bütün çiçek, Gülistan gibi

Denize yolcu ırmaklar gibi yaşasak.

(Kısaltılmıştır.)

(Berfanbar 17 / Gelibolu)

Ramazan Çetiner

İyi ki Geldin

Sevgilim,

Sen ne iyi ettin de geldin.

Buralar ıssızdı, arsız bir çocuk oluverdik, kaçtık.

Şen oldun, umutlu bir gülümseme yarınlara, dolandık.

Sen diyorum,

İyi ki geldin, iyi ki sen geldin.

(Kısaltılmıştır.)

(Berfanbar 17 / Gelibolu)

Ramazan Çetiner

Kerpiç

1

Kendisi:

toprak damlı evlerin taş duvarlarını aşıyordu aşk

romantik değildi belki

belki töreydi erkek

ve zorlu bir inada vurgundu.

kerpiç ömürlüydü belki, yaşamak; bir arpa boyu

yünden yapılmış döşeklerden uzadıya hayallerdi.

ve aşk,

bir kadının hayalinde günah,

dilinde türküydü erkeğin.

2

Kerpiçin notu:

oysa kimse ölmezdi

dursan, yetişsem sana...

3

Kerpiçin ötesi:

sonra, sonrasını hiç sorma

kötü, çok kötü...

adam, yaşadı hikayeyi; kadın okudu.

kadın yürüdü, adam izledi.

zaman ve mekan yoktu.

aynı şarkıda, aynalı hüzünler paylaşılıyor,

adı ayrılık konan bu satır bitmek bilmiyordu.

içi buruk bir son ile kadın

adamdan bir gitti, bir gitti ki

bilmedik gelmek...

(Mijdar 17 / Gelibolu)

Ramazan Çetiner

Êşa Remê

Can ji can bû,

Nema tû hat

An jî wera,

Çûm, teyr jî çûn.

Payîz bû der, ez barîm.

(Kısaltılmıştır.)

(Mijdar 17 / Gelibolu)

Ramazan Çetiner

1'den 5'e

Birin akıbeti ordaydı, eksikti ikiden.

Üç güçlü, sonrası biri aşardı.

Dört dörtlük olmak vardı da,

Bir olunmazdı,

Birden kim adam olmuştu ki?

Ya beşe ne demeliydi?

Beşin biri de birini tutmazdı.

Dörtten sonra bozulurmuş gibi, çarpılırmış gibi.

(Kısaltılmıştır.)

(Mijdar 17 / Gelibolu)

Ramazan Çetiner

Günden Güne

-Günlerin çok öncesi-

Ben:

Şairin/şairlerin acıyla, ayrılıkla, kıvranarak

söz misali -doğum anı bir kadın gibi-

döküldüğü şiirin, sözün...

edepten bihaber bedenlerin

kirli nazarına düşerken...

Şiirin sesi olsa da söylese...

Sen:

Hayat.

Ben:

Dinle beni, dinle!

"Sensizlik..."

buna mecburmuş gibi

hiç olmayacakmış gibi

"Olsun, şairiz ya!" diyeceğiz, avunacağız...

-Günlerin az öncesi-

Ben:

Kelimelerin dili olsa da söylese!

Benim gidenler, benimdir.

Kaldım yarım bir düş gibi,

apansız, bu yerde...

-Günlerin kendisi-

İkimiz:

Derine, daha derine

boyumuzun aşıldığı/

aştığımız korku;

ama korkuyorsun,

ben yanındayım:

her zaman yüreğin olacağım...

Bir düşün, inceden

şiir oluvermişsin,

kelime kelime giyiniyorsun,

en güzel kafiyeleri takıyorsun:

oraya, saçlarına...

Her anlam, derine

her açıldığımız, daha derine;

gözlerine geliyorum:

kendim, dizenin şafağında;

genzini yakıyor soluğum,

bereketin oluyorum...

Her dize ayrı bir iştahlı,

her tamlama benim oluyorsun...

Ne fuzuli ne garip,

ne de aşığın çektiği: çile.

İkimizden bu sayfa bu çocuk bu can

ve ikiden yaratmanın hoşluğu

biraz ah biraz keder

tuzu biberi, sevgiyi bizi: en çok da seni

katıyoruz aşımız misali:

yarınımız, gelenimiz, çocuğumuz...

-Günlerin sonrasına-

Yavrum! Bu şiiri annenle sana yazdım.

(Mijdar 17 / Gelibolu)

Ramazan Çetiner

Sen Benim Canımsın

Sen benim "canımsın..."

Giderken, beni de götürmüşsün;

Yarım sende, kalanım eksik.

Soluğun duyarım, cennet;

Kesilir, cehennem.

Gidersen bir gün, yüreğimi de al.

Tükenirsem, böyle yağmurlu bir günde,

Saç beni bastığın toprağa ufak ufak.

Belki diyorum, belki

Döneceğin olur; bulursun, aradığın yerde.

(Kısaltılmıştır.)

(Kewçêr 17 / Gelibolu)

Ramazan Çetiner

IK

Cana tehditse fikrin

Sen bir zalimsin!

Ve sen bizi hep düşman bildin!

Bitmedin, fikrin ve siz

Bitmediniz!

(Kısaltılmıştır.)

(Kewçêr 17 / Gelibolu)

Ramazan Çetiner

Efendim

Bülbülün, çölle imtihanıdır; gülün varlığı.

Ve sürgündür bağ, bahçe.

Efendim,

kulun oldum bu an, kölen oldum.

Kapan, de; günü yırtalım.

Hüküm sendedir efendim.

Ziyadesiyle efendim.

Bağlandık, düğüm olduk bir ömre.

Efendim,

aitliğin tanımını seninle buldum.

Güzelliği, hüznü, şiiri sende yaşadım.

Efendim, özlemin efendim

bir yudum senden içsem

belki diner ama geçmez efendim.

Efendim,

yüreğin dolar bütün ve an sen çağlar.

Ve ben seni özlerim, susamak gibi efendim.

Efendim,

sevmenin mümkün olduğunu, ben sende gördüm.

Efendim,

kulun her anı sen oldun; senin her izin ben...

Efendim,

karanlığı yarıp gelen aydınlık

bozgundur cümle pusu.

Namert kaçtı, karıştı bize.

Salgındı kahpelik! Kirlendik, kirlendik efendim.

Efendim,

çare olamadık; cümle garip, perişandı göz.

Kerbela bir öfke, gelin geçti bu par. Ve yutkunduk.

(Kısaltılmıştır.)

(Îlon 17 / Gelibolu)

Ramazan Çetiner

Dilo

Lal dibim, dûr dibim.

Ev gava ji deng bê par im.

Lê bîr nabe qêhra can,

Pê nikanim, dibe înkar.

Dilo ne bê,

-Ez bi êş, bi xem; bê derman im.

Dilo bêje,

-Ez bi şewata evîn hilhat im.

(Kısaltılmıştır.)

(Îlon 17 / Gelibolu)

Ramazan Çetiner

Sürgün

Gidiyorum,

Uzaklara bu yol.

Kalanım, gidenim.

Bir bilsem ne zaman bitecek bu gurbet, bir bilsem.

Ne can acısı ne yürek sancısı

Hasret, yalnızca hasret.

(Kısaltılmıştır.)

(Tebax 17 / Gelibolu)

Ramazan Çetiner

İstanbul

İçin için eriyip bir güz şafağı;

Bir martı, iki siren

Ve İstanbul akar gözlerim.

Bir kalabalık ki mahşeridir,

Bir yalnızlık ki mecnuni.

(Kısaltılmıştır.)

(Tîrmeh 17 / Stenbol)

Ramazan Çetiner

Duyayım

Yağdı, yıkandım; gündü, kurudum.

Gönle değmedi bunca vakit bir el,

ve şiir...

ve sen, hayranım

ve sen, ümidim; yarınım.

(Kısaltılmıştır.)

(Heziran 17 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Düğüm

Ve ansızın sustu,

Bir serenat yarım

Bir avuç düş kaldı.

Ve Leyla yalandı

Gül kapandı bir gün doğumu.

Ve umuda gebe bir geceden

Bir şafak ve şafakta özüne karıştı bülbül.

(Kısaltılmıştır.)

(Hezîran 17 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Dedi Şair

Gönlü Leyla edip

Şiirini yazdıracak kadın yok, dedi şair.

ve Gûlê! Gidene dur, deme! Gitsin.

Gideceğin olur; gidersin.

(Kısaltılmıştır.)

(Heziran 17 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Haziran

Ne iyidir ne canlı,

Baştan sona ayrılık.

Hüzün bu anı bekler gibi

Vakti hazanmış, güzmüş gibi

Geliverir mevsim ve haziran.

(Kısaltılmıştır.)

(Heziran 17 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Mar

Taşladılar, kanadı; biçtiler ölmüştü.

Kabuğu çatladı yumurta,

Bu anadan bihaber,

Ölüme terk bir yavru.

Ve merhamet, terki diyar.

Ve bilmedi yavru, kuruyup toprak oldu.

Kazandın insan.

(Kısaltılmıştır.)

(Gulan 17 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Bu An

Hangi günahın cürmüdür bu hâl,

Geçmez! Bir derya, yığınla toprak?

Kimseyi, düşman saymadım

Ki kendime dost bileyim.

Bir ben var, kendimin izinde,

Boşluğa düşersin ya, öyle.

(Kısaltılmıştır.)

(Nisan 17 / Siverek)

Ramazan Çetiner