Efendim

Bülbülün, çölle imtihanıdır; gülün varlığı.

Ve sürgündür bağ, bahçe.

Efendim,

kulun oldum bu an, kölen oldum.

Kapan, de; günü yırtalım.

Hüküm sendedir efendim.

Ziyadesiyle efendim.

Bağlandık, düğüm olduk bir ömre.

Efendim,

aitliğin tanımını seninle buldum.

Güzelliği, hüznü, şiiri sende yaşadım.

Efendim, özlemin efendim

bir yudum senden içsem

belki diner ama geçmez efendim.

Efendim,

yüreğin dolar bütün ve an sen çağlar.

Ve ben seni özlerim, susamak gibi efendim.

Efendim,

sevmenin mümkün olduğunu, ben sende gördüm.

Efendim,

kulun her anı sen oldun; senin her izin ben...

Efendim,

karanlığı yarıp gelen aydınlık

bozgundur cümle pusu.

Namert kaçtı, karıştı bize.

Salgındı kahpelik! Kirlendik, kirlendik efendim.

Efendim,

çare olamadık; cümle garip, perişandı göz.

Kerbela bir öfke, gelin geçti bu par. Ve yutkunduk.

(Kısaltılmıştır.)

(Îlon 17 / Gelibolu)

Ramazan Çetiner

Dilo

Lal dibim, dûr dibim.

Ev gava ji deng bê par im.

Lê bîr nabe qêhra can,

Pê nikanim, dibe înkar.

Dilo ne bê,

-Ez bi êş, bi xem; bê derman im.

Dilo bêje,

-Ez bi şewata evîn hilhat im.

(Kısaltılmıştır.)

(Îlon 17 / Gelibolu)

Ramazan Çetiner