19.12.21

Can

Üşür çıt kırıldım bir hava.
Bu tını ki garip
Boşluk
Bir açılır,
Bir örtünür.
Üşür mü can?

Üşür çıt kırıldım bir hava.
Bu figan ki perva
Islak
Ağlanır,
Susulur.
Uyanır mı can?

Üşür çıt kırıldım bir hava.
Bu an ki pranga
Ağır
Hayaller,
Hatıralar.
Döner mi can?

(Aralık 21 / Siverek)
Ramazan Çetiner


21.10.21

Ka

Gözyaşına düşer tohum.
Buse izi bir damla,
Yediveren bir ızdırap
Sığınır nakarata, filizlenir.

Şu dayanılmaz iştah,
Müthiş arzu, ah!
Alaşağı olur,
Kır düşmüş göğüne
Takat, takat, takat.

Maviyi yittik yol çatında
İpliğin insafına
Tekerin izine.

Yalnız... Acısında.
Bir nefes, iki uzak
Üçe kim var, kim yok.

Satırın sonu da başı da sizin.
Kelimeleri de ister misiniz?

(Ekim 21 / Siverek)
Ramazan Çetiner


26.8.21

Şî

Üzerim örtünür,
Yersizdir gün güneş.

Nar çiçeği suskun,
Azdan az, çoktan çok
Savrulur budam budak.

Palmiye üçledi yaprağı,
Lavanta eyvanı sardı,
Sanki mevsim de tamam.
Ufaktan vaktidir:
İki ret bir şiir eder.

Uğradık bir iki
Selam, sabah o kadar.
Gündelik kadar,
Post değerinde bir zaman.
Bu zamana,
Bu zamandan olmak?

Olsun, umut mavinin enginliğinde!
Olsun, yeşilin her tonunda varlık!
Ve ömür yetişmez ki sarıya, toprağa, mora...
Derken indi giyotin!
Ahmet'in, İsa'nın, Musa'nın ahında
Tarandı faili malum hikaye.

Adem aradı da durdu Havva'yı,
Kabil, Kudüs'e vurgundu
Ve her ölüm Habil'dendi.

Umut, dedi yalan tezgahında
Sevgi, dedi
Say, dedi.
Düştüler...

Fırtına koptu, devrildi insan
Bana mısın, demedi.
Zulüm abad oldu,
Berbat bize kaldı.

(Ağustos 21 / Siverek)
Ramazan Çetiner


4.8.21

Âlâ

Farklısın, hoşsun
Her ne desem defaların tekrarıdır,
Dedim ve sordum.

Diğerlerine benzemiyorsun
İyisin,
Dedi ve durdu.

Gitme, demedim.
Gitmeye karar vermişti.
Ben kaldım orda.

Dönmezdi,
Gidişinden belliydi.
Yıkılıyordum,
Belli etmedim.

Bir boşluk
Orta yerinde ah
Kırgın hava.
Çiselese iyiydi, olmadı.

Arap'ın sıcaktı, Norman'ın soğuk.
Benimse yalnızlığımdı cehennem.

Bu çağ,
Her cana mahsus bir ah.
Yerimiz yok,
Yokumuz çok,
Çoğumuz yok oldu.

Vaktidir dedim.
Son cümlenin
Son...

Dilendi, geldi, geçti temenniler.

(Ağustos 21 / Siverek)
Ramazan Çetiner


3.7.21

Battık

Genlerine işlenmiş bunca ayıp ile insan;
Çok sürmez bu lağım,
Bu aşağılık hal ile yarına varsın.
Cehennem, bu çağın insanına dar gelir.

Kim bilir çizgi çekilirken
O ince parmaklarda kalem,
O sabinin döküldüğü
Karanlıkta kalacak kağıt
Ne çok utandı!

Gürledik, estik, yazdık.
Ama seni koruyamadık çocuk!
Ahında boğulduk.

(Temmuz 21 / Siverek)
Ramazan Çetiner

20.6.21

X = V . T

Kalbimi bıraksam yüküm hafifler,
Kim demiş ağırlıktan şikayetim?
Hiç.

Tümden varım,
Tümden gel sen de.

Yol mu uzun,
Yakın mı değil?
Yol eşittir hız çarpı zaman.
İnan.
Kelimededir ima.
Buncası varken kimdir uzaklık!

Avunmak mı?
Tükeniyorum.
Çok koşuldum ve kaybettim ben
Her şarkıyı ayrı şehirde.
Bir yanlış, doğruları esir aldı.
Bir düş, düştü de kaldı.

Ve yük, yüklü, yükçü... -ler, -lar!
Yalnız, yüksüz ve fazlalık.

Tümden varım,
Tümden gel sen de.

(Haziran 21 / Siverek)
Ramazan Çetiner


1.6.21

Bize Kalan

Feleği al da gel çalalım burda bir gece
Aman gecikeyim deme.
Toplanmadan kimse
Bize kalsın.

Şüphe de kuşku de ne dersen de
Ama üçümüze.
Kimseye deme
Bize kalsın.

İkisi bir arada biri dışarda
Gel, gör kendine.
Azımız çok
Bize kalsın.

Ektim olmadı, saksıladım
Bilirsin lavantayı da severim.
Çiçeklenmedi daha
Masamızda.

Oturun, kalmayın ayakta
Neyimize bizim şen olmak.
Konuştuğumuz var sanki
Hiç!

Ya o uğultu ya o toz toprak
Suriye'den kum fırtınası gelmiş.
Gir içeri, örteyim her şeyi
Bize kalsın.

Borcu harcı da mı getirdin
Nedir kapıdaki alacaklı kılık?
Demedim mi ben sana
Issız gel, sessiz kal.
Bize kalsın.

Ey felek! Yedin, içtin...
De hele nedir bu hal?
Bu çember mi bize kalan?

Söyle hele!
Verilen umudun boşa çıktığı
İs sinmiş ruhun hüsranıyla
Habil'in ahı mı bize kalan?

Geç gitsin deme!
Nedir bugünün gazabı?
Masada konuşulan masada.
Kimindir bu ah?

(Haziran 21 / Siverek)
Ramazan Çetiner


19.3.21

Ra

Acısı sineye düşünce o vakit,
İstiyorsun ki damla damla eriyesin.
Ölünmüyor ama geçmiyor da.

Bir şarkının daha sonu,
Bir ayrılığın daha başı.

Hayalindir doyumsuz o gün, o gülüşler.
Aradığındır o kaybolup bulunduğun gözler.

Bir an içinde kalırsın, Mart'ın bereketidir
Unutursun o kurak mevsimleri, yılları.
Doyasıya sarılırsın, name name dökülürsün.

Ve bir uçurum başı gibi belirir kör zaman!
Kalırsın yumak birikmiş düğümün orta yeri.
Olurun da olmazın da nafile.
Kalsan da gitsen de kayıpsın.

Hayallerin ucuzlar, kabus oluverir akşamlar.
Ayrılığın adı konmuştur.
Vakit, bir bıçak yarası gibi sızlar.
Bir palyaçosun artık
Gülüşler saçan, ağlayan...

Hayır, asla! Ben değilim sana kıyan.
Affet beni,
Sözcüklerim masum,
Hayallerim senden taraf.

Yalnız ben değilim sana derman,
Ben değilim sana şarkı.
Namelerim kanar,
Gözlerim dolar.

Sen giderken o son otobüsle
Beni de götürdün.
Kalan, bize yabancı.
Kalan, hüsran.

(Adar 21 / Siverek)
Ramazan Çetiner


7.3.21

Hasan'ın Keyfi

O koca tarihin cesedi dururken
Tam da karşımda
Yarısı taş çoğu toprak hınç ile dövülmüş.

Keyiflenemem
Bu ucube, soğuk, solgun yığına.

(Adar 21 / Heskêf)
Ramazan Çetiner


2.1.21

Ucundan

Günaşırı,
Vurdumduymaz,
Bahardan uzak bir iklim.
Kış telaşı ayaz ve rüzgar.
Düşüyor sarkan son yaprak.
Şafak esir, akşam esaret
Kör bir zindan oluyor mevsim.

Pas tutmuş gönül,
İlk dizeden asılmış,
Son hevesten vurulmuştur.
Aman vermez bir gurbetteyiz,
İçimizdedir özlem duyulan vuslat,
Düşüyoruz ücra bir kör kuyuya.

Yusuf iyi şu an,
Geçti bir kervanı alarak yanına.
Züleyha aşka susamış kurak bir çöl,
Bekliyor en yüce kemali.
Bir baba, en sevgiliye hasret
Ve kör bir köy, kalmış yaş içinde.

(Kısaltılmıştır.)

(Çile 21 / Siverek)
Ramazan Çetiner


Ferze

Ferze
Siverekli Şair ve Öğretmen Ramazan Çetiner, 2020'de İkinci Şiir Kitabını Yayınladı.

Şaire Yorumlar

Berivan: Yalnız adam, yüreğine sağlık. Ortaya şiir çıkacaksa hep yalnız kal. /// Antakya’dan: “Merhaba” herkesin hayatının belli dönemlerinde yakından tanıdığı bir konu yani aşk üzerine yazılmış. (...) şiirleri okurken o duyguları ben de yaşadım. /// Şair Sevgi: Ö. Asaf, Cemal Süreya, Asaf Halet ve Ahmet Telli’nin şiirsel ruhunun yanı sıra A. Karakoç’un toplum yanlısı edasıyla siyasi, ironik ve sivri zekasını hatırlatan önemli bir kalem. /// N.E: Şiir yazabilmek için aşkı hep dinç tutmak lazım. Hissetmese bile, hissediyor gibi yapmak... İşte “Merhaba” budur.