Nefes

Varlığıdır insanın aldığı nefes.

Parmak uçlarıdır gözleri,

Dokunabildiğince yurdudur elleri.

Ömrüdür, mutluluğudur göğü.

Güneşin tutulduğu bugün

Tutunduğun, tutunabildiğin

Candan yana ne varsa

Bir nefes kadar.

Her şey, bir nefes kadar;

Varlığın, yurdun, ömrün...

(Kasım 22 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Şîn

İnsan nasıl dayanırdı ki buna?

Tarifi yoktu.

İmkansızdı.

Sirenler birbirine karışıyordu.

Anne olmuştu yürek,

Baba olmuştu sessizlik.

Kimse ağlamıyordu ama

Yüreği aşıyordu gözyaşları.

Ağaç, keşke kış olsa da yaprak yaprak dökülsem, dedi.

Bulut, keşke yağmur yağmur düşsem, dedi.

Toprak, deprem deprem inledi.

Olmadı hiçbiri.

Sirenler karıştı birbirine o akşam.

O akşam bir beden düştü toprağa.

Yara yara vardı başucuna bir ana,

Dayanmak mümkün mü buna?

Baba içine döktü, ana bağrına bastı.

Birileri suyu aştı yalın ayak,

Birileri fotoğrafladı,

Birileri yazdı.

Bir ölümdü ama yürek yürek gömüldü nicesi.

Dinlediğim her sesten daha acı bir sessizlik,

İzlediğim her şeyden daha zor,

Yaşadığımca çok az tanık olduğum,

Bu yaşıma değin böyle bilmediğim...

Yolun bittiği,

Çiçeğin solduğu,

Tomurcuğun düştüğü...

Ey gözlerim ağlayın!

Ağlayın ki bileyim ben yaşıyorum.

Ben kaldım o akşam o anda,

O ananın bağrında,

O babanın gözü yaşında,

O feryatta,

O sessizlikte.

O gün uzandığı yerde kaldı son şarkı,

Son nakaratta bir tablo,

Ellerinde suyun izleri,

Yüzünde güneş...

Onca göz birikti,

Onca kulak işitti,

Duyduk ve gördük.

Bir "ah" düştü suya,

Bin "ah" çıktı arşa.

Çocuk gözlerinde kaldık,

Yandık, bittik, tükendik.

Bu sona kelime kelime düştük.

Senin hatıran, bizim yaşımız

Senin nefesin, bizim sonumuz.

Gel her gece

Ki rüyalar vazife bilsin,

Köz düşmüş yüreğe bir damla.

Gel ki gidişin kalmasın ardımızda,

Hep beraber kalalım o fotoğrafta,

Hiç olsun sensiz olan zamana,

Gülümse bize.

(Kasım 22 / Hacı Hıdır)

Ramazan Çetiner

Gaia

Son sözcük düştü ilk satırda.

Ah, bilse serde olanı!

Üşümüş ayaklar,

Üşüşmüş gece yarısı

-O değil- her gelen.

Bu gece yarısı

Ölümün soğukluğu siner sessizliğe,

Acımızdır, her kaybımız.

Hallice iyi ama kötüden.

Beride yalnızlık,

Şimdide uzak,

Gelecek belirsiz.

Kime ne ettin be adam!

Kime ettin bir sızı?

Can ağrısı az değil,

Can yükünden.

Keşke ölüp doğsak yeniden.

Her pişmanlıkta bir daha...

Bilirim olmaz,

Bilirim boşuna.

(Ekim 22 / Antep)

Ramazan Çetiner

Kul Delik Çorap

Baktı bir son sayfada

Düşmeden gözleri bedeninden önce.

Gün ışığı pencereye dayanırken

Ter içinde kalmış güneşin,

Dertli anadan gayrı Sarıkız'ın,

Uyuyan, hep uyuyan efratın

Bir eksik bir fazla.

Çok oldu kopmayalı bu yerin

Kaldım adeti, görgüne.

Sanki bir adım gitsem

Hapsolur da dönemem geri.

Ederin değil bu şiir

Asmin dökülse mürekkep

Boşluk olsa kağıt

Eksik kalır.

Ederim üç beş satır,

Neyim ben sana?

Kalp kırıkları, hıçkırıklar

Beyhude bu yeni teselli

Nerde kem bu nazar,

Kim dürdü o düğümü nefessiz?

Kopuk börçük talaşı tozu

Bir ciklet notu

Kime ne kaldı

Ben düştükten beri?

Bu aşım bir başka sağım,

Şahı maran ne ki?

Bedeli bir son nefes

Baktı bir son kez

Düşmeden gözleri bedeninden önce.

(Ağustos 22 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Metruk

Korkuluk yürekli bir tel örgünün pencereden baktığı kadar sürecek bu an.

Bu an düşen gözyaşı,

Bu an yoğrulan bu his,

Bu an sedasız.

Betimleme birikmiş bir çöp yığın,

Beklentiler öyle.

Nedensiz sonuçlar, amaçlara bürünüyor.

Herkesin her gün gördüğü,

Herkesin hemen unuttuğu bir sokak

Ya da kapı yahut ordaki yaşlı...

Bu an her şey sessiz.

Bu an yok hükmü.

Hiç kimse...

Hiçin ağırlığı,

Cümle hafiflik

Bir nefes kadar

O kadar.

Düşüyor gözden uzak toprağa sevilmekte bir tutam göz.

Ölüm taşıyor hatıradan.

Elini uzattığında değmeyecek kadar

Yakın olmayacak kadar.

Hiç yakın olmadı çok uzak!

Kimseye söylemedim,

Herkes gibi öteden

Herkes gibi uzaktan...

Sen, avuçlarında düş kırığı

Gözlerinde buğu, kalbinde hüsran.

Sen, var gelen günahın vebali

Hep dışımızda biri.

Böyle gelip böyle sürmüşüz.

Böyle böyle bittik.

(Haziran 22 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Vebal

Kala kalırız dizenin o son bakışında

Düşüp bir daha uyanmak üzere

O ufukta, o çare.

Çatıp keder yüklü buluta

Kirpikten süzülen yaşa

Bu vakitte, bu paye.

Vara varmış da yokmuş

Hayır yükünde evet

Şu tipide, şu sona.

Rivayettir umalım ki abartı,

Tutup eşeği kesmiş anasının gözünde.

Anasının gözü, kaldı mı sana?

Kalmaz!

Son sevişin o ilk heyecanı

Yol üstü bir dulda,

Dut ağacı gölgesi,

Varır mı ha sana şaşkın?

Varmadı!

Son nefesin tutsan da

Ölümden korkmazca

Dillenip verirken böğründen,

Tutsan, tut...

Düşe kalsın,

Kapa gözün.

(Mayıs 22 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Sen

Sevginle yeşerirken bu gönül,

Kendini bu kadar sevdirme, diyorsun.

Var mı bu yangın yeri yüreğin gideceği,

Söyle, var mı senden gayrı?

Sen bana dört mevsim,

Her detayın bir başka iklim.

Bugüne varan, bugünden itibaren

Sana yanık bu yürek çeşmesinden akan,

Kaynağını yaşamdan alan,

Seni yaşamaktan, senli yaşamaktan...

"Allah korusun!"

Sana bir şey olsa

Yahut artık olmasan

Çıldırırım, deliririm.

Kalbim sen atıyor.

Gönlüm, aklım, hayalim sen.

Dünüm, bugünüm, yarınım sen.

Yanında olsam, sarılsam

Kokun doyasıya çeksem

Biriksem, dolsam

Sen koksam sensiz saatlerde.

Nefes alışın,

O en güzel şarkıdan da güzel

Kalbinin atışında.

Hayır, güzel değil söylediklerim!

Güzel olan, zamana yayılışımız.

Çünkü güzelleşiyor her geçen gün

Daha canlı, daha dolu.

Sarılsam belinden

Ellerim karnında,

Saçların yüzümde

Sarıp sarmalasam seni

Dört bucağından.

Yüreğime başkent olursun,

Rüzgarında dalgalanır ufkum.

Aklım alan sende böylesi güzellik

Bende yıllar yılı işçilik

Vücut bulur nice şiir.

Canım benim! Kabul eyle,

Ömrüm, senli sürsün dört mevsim.

(Nisan 22 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Per

Dilin tılsım tılsım,

Yaşın yaylım yaylım,

Kanadın bulut bulut.

Seril bulut, düş düşeceksen.

Salın seda, yayıl yayılacaksan.

Yayıl tılsım, çözül çözüleceksen.

Seda yayılsın doruk, çöz dilin.

Damla düşsün bulut, sal yaşın.

Göğe serilsin tılsım, çırp kanadın.

(Şubat 22 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Covidan

Havada

Asılı kalmışım böyle.

Düşsem bitecek,

Bitmiyor.

Asılı kalmışım böyle.

Yetişsen

Tutarsın.

Yetiş!

İçim dışımda,

Dışım içimde,

Düşüyorum.

(Şubat 22 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Aman

Ne benden ne senden,

Ortaya kalan.

Göğe dur,

Ah etmek yok!

Acı, çektiğin kadar

Sevmek, gözün alabildiğine.

El aman!

Gece üşür, günün yok.

Tipi tutabildiğine

Bu vakit, üşüyenler adına.

Liminê aman!

Nice uyruk düştü

Bir beden büyük hasrete,

Nicesi kuytu.

Nice gönül viran,

Nicesinden geçtim.

Her yerde bir parçam,

Hep paramparça.

Aynayı kırmayın...

Vay aman!

Vay başıma kalan!

Bilmezim mutlu, bilenim havar.

Dur aman!

Ağılda kuzu, beşikte bebe

Ayazın o en mahrem öpüşüne,

Kim kadirdi iki pencere bir göze?

Yâr aman!

Sitemler çarşısı son alışveriş,

Yolcunun ahı, vakti kadar

Kaldırım taşı olabildiğine birikmiş,

Cam kırılır da gönül macunlanır mı?

Aynayı kırdılar!

Hey aman!

Düştü kirpik, kırılmış zülüf.

Hudutlarına kan, duydun mu figan?

Müsaade sizin.

(Ocak 22 / Siverek)

Ramazan Çetiner