İkinci bir kalbim,
Üçüncü bir gözüm,
Ah, bir duyabilsem yalnızlığı!
Masum bir gülümsemeye değsem...
Yalın ayak yürüsem,
Keyfimden diye değil,
Yokluktan!
Yokluğa yetişsem, yetsem sokaklara...
Kimseden kimse
Bir hayale düşsem,
Kısadan hisse
Uzasam öteye.
Nerde bir acı görsem
Yaş düşer gülmelere,
Koparım fırtınadan
Toza toprak...
Sanıyorlar ki umut var!
Mezata çıkıyor düşenler hep birden.
Hep birden biçiliyor eder.
Bir bir kırılıyor.
Geceye gam düşer,
Karanlık nemlenir.
Keder buğulanır,
Ferman kırılır.
Ölüm var,
Tükenmeye ramak kalır bu vakitte!
Ölüm sanki kolaymış gibi bazen bazılarına,
Tükenmeye ramak kalır bu vakitte!
Ölüm kalır,
Tükenmeye ramak kalır bu vakitte!
Ah düşer,
Tükenmeye ramak kalır bu vakitte!
Dolar taşan, taşan dökülür
Tükenmeye ramak kalır bu vakitte!
Dört yanım karanlık,
Tükenmeye ramak kalır bu vakitte!
Uzaklarda gün doğmalı,
Tükenmeye ramak kalır bu vakitte!
Uzaklara ölüm yağar,
Tükenmeye ramak kalır bu vakitte!
Kimisi ölür, kimisi ölü yaşar
Tükenmeye ramak kalır bu vakitte!
Bilirim.
(Ocak 23 / Siverek)
Ramazan Çetiner
.JPG)
