Gideceğin Tutmuş

İhtimal, gurbetime...

Gideceğin tutmuş,

Tutuşmuş onca şiir

Sana yazılan.

Gidince sen, şehirler iklimler öte

Hatıralar kalır yürüdüğün

Dokunduğun her çocuk yüzü.

Her çocuk sen olursun güzel ve masum.

Ve gidince sen,

Yeri dolmaz boşluğunda

Kör bir kuyunun

Bu son tutunduğum

O ipincecik dalda

Kaldıramam bu yükü divan.

Kırılırım.

Gideceğine götürme bu düğümü.

Düğümü ben olayım bu şiirin.

Söyleme, kimse bilmesin.

(Kısaltılmıştır.)

(Mijdar 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Nakşol ki İnanayım

İçimdeki fısıltı güven veriyor.

-yürü akışında hayatın

belki yakın yahut yavaş

umut ve kendin- diyor.

Maziyi yâda dönük hasret ile kor düşerken gönül,

Maziden koparak bir yeni çabada var olmak külli endişedir.

Hatıralardır ufkuma kilit.

Ay düşer gün be gün...

Birbiri ardınca izler.

Her ayrılık yaralanmışım.

Her sefer, boş sefer.

Her sefer, daha da kanamışım.

Uzak değil bir bahara,

Zinhar, yollaşırken kimi can;

hasret birikir her yağacak.

Birikir birikir, taşarım.

Ve üşür, yalnızca...

Aman, bakmayın halime!

İçerim kanar, söylemem.

Zor zamandır söküşü varken inşanın.

(Mijdar 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Damla

Enginlerden kırgınlığa bir yolculuktur.

Yolcu, belli

Toprağa kavuşmak, bütün kavga.

Bütün, bir olup varlığa

Bir damla kopup bütüne,

Ayrının varlığa gurbeti,

Kim çizebilir, özlemi?

(Kısaltılmıştır.)

(Mijdar 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Bu Sefer Başka

Belki bir gün yağmur yağar

Ve yine bir gün

Sen gelirsin duvar dibine.

Ve bu sefer, bu sefer başkadır.

(Kısaltılmıştır.)

(Mijdar 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner