Leyla olmuşum, yokluktan bana ne!
Mecnun kayıp varlıktan bana ne!
Ne sırrın bilmişim ne gönlün,
Feryadım basmışım bağrıma
Candan canandan bana ne!
Dipsiz bir sağırlığın son feryadıyım.
Bağırırım, yankılarım tırmanır güne.
Duyan, bilene yabancı; bilen bana...
Kalakalırım gün yüzüne hasret.
Bütün vakit gecedir, karanlıktır.
Gündüz unutulan bir rüyadır.
Hapsolduğum bu yer,
Cümlenin noktalandığı bir sondur.
Yürümüşüm, bildin; vazgeçtim, anlamadın.
Bu son faslımdır, öteden bana ne!
(Berfanbar 18 / Siverek)
Ramazan Çetiner