İçimde,
Kaçıncıdır
bilmiyorum,
Leyla
ölüyor.
Hiçbir
çare,
Şarkı,
Uzatmıyor
nefesini aşkın.
Boğulacak,
dedin.
Boğuluyor.
Yağmurundan
rüzgârına,
Mahsun
çocuğuma.
Nazlı
yürüyüşüne,
Çöpün,
kokun, çirkinleşiyor.
Artık
oluyor gülüşün,
Yüreğim
ağlıyor,
Yapıyorum,
senden nefret ediyorum!
Çevremde,
İçimden
haberi olmadan,
Ne
oluyor ne bitiyor
Kim
kimedir
Kimeyim
Sana
değil.
Senden
uzaklaşıyor, alıyorum
Sende
gördüğüm, yakıştığım, hoş.
Üryan
kalırca.
Bir
şiire yakışmayacak kadar çirkinsin.
Bir
şiirin daha bitişi,
Tükeniş,
Sana
okuyacak iken
Bütünümle
Bir
daha dört duvarlayım,
Bir
daha batan güneş,
Bir
daha çöken karanlık,
Soğudum...
Bu
karanlıklar içinde
Bir
ışık gibi
Bölerek
sisi
Mezar
taşlarına yakın
Ruhum
sıkışarak
Her
virajda karşıma çıkıyorsun,
Her
çeşmede Elifleşip
Her
engel, her rötar sen oluyorsun
Yavaşlıyorum
Ve bir
nabız hızlanarak
Sürerce
Gidiyorum...
Haydi,
sen de giyin ve git.
(Berfanbar 15 / Siverek)