Leyla'nın Ölümü

İçimde,

Kaçıncıdır bilmiyorum,

Leyla ölüyor.

Hiçbir çare,

Şarkı,

Uzatmıyor nefesini aşkın.

Boğulacak, dedin.

Boğuluyor.

Yağmurundan rüzgârına,

Mahsun çocuğuma.

Nazlı yürüyüşüne,

Çöpün, kokun, çirkinleşiyor.

Artık oluyor gülüşün,

Yüreğim ağlıyor,

Yapıyorum, senden nefret ediyorum!

Çevremde,

İçimden haberi olmadan,

Ne oluyor ne bitiyor

Kim kimedir

Kimeyim

Sana değil.

Senden uzaklaşıyor, alıyorum

Sende gördüğüm, yakıştığım, hoş.

Üryan kalırca.

Bir şiire yakışmayacak kadar çirkinsin.

Bir şiirin daha bitişi,

Tükeniş,

Sana okuyacak iken

Bütünümle

Bir daha dört duvarlayım,

Bir daha batan güneş,

Bir daha çöken karanlık,

Soğudum...

Bu karanlıklar içinde

Bir ışık gibi

Bölerek sisi

Mezar taşlarına yakın

Ruhum sıkışarak

Her virajda karşıma çıkıyorsun,

Her çeşmede Elifleşip

Her engel, her rötar sen oluyorsun

Yavaşlıyorum

Ve bir nabız hızlanarak

Sürerce

Gidiyorum...

Haydi, sen de giyin ve git.

(Berfanbar 15 / Siverek)

Ramazan Çetiner