Da

Bir sonbahar melodisidir telaş,

ve ilmi alemde hayret

ve ana yüreğim dolup taşarak

bir akşamüzeri, kapı önünde bekleşen

iki oğul, büyüğü dolu yaşlar ardıma...

Sen bizden gitme, kal!

Sözler sana, sözüm olsun!

Yüklü, yorgun bir boşluk içinde

kaldıkça büyür bu bağ, bu kordon.

Bir iz olur, belirir; yüz olur gizlenirim.

Duyan duyuma çınlar: "Var."

Var olur o gözlerinde bir ışıl

habire yankı, duyulur o firarı halim.

İki alem bir sofrada

Serim dürüm bir serzeniş...

Ve soruşma, kaçış...

Ardına bakmayan bir zaman ve ben.

İyiler kazanacak, inanıyorum. İnan iyilere

Uzak değil güzel insanlar, iyilere.

Olsun, olduğu kadar...

(Îlon 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Evvela Can

Evvela iman ettik!

Düşünce can bir garip suret

bir yüce veda idi damlası

ki Zühre'dendi kalan her nefes

daim dönüşe, kavuşmaktı

o her çırpınışı bedenin, canlanıyordu.

Zahir, geride bir giz-

li göz idi takip

bir aşk idi katline,

zuhur olunca insan

nedir kaşif? Bir küçük alem

misali bir bahçe bazen sürgün

dökülünce kum, gök daralır

naktine kalırdı nefes, yaşlanıyordu.

Hatır bir hata, yığında

ilmik ilmik özlem

ve uğurla, zamanım!

Kalma bir an geriye meşgul

sürgünden olma her işgal

o bedenin, emanet! Ve can!

Padişah var mı tahtı veren olmamış?

Sıyrıldı o can o ağır

vebal ile döndüğüm

bir Sırat mesafe

her adım, her gözyaşı...

Ey Leyla!

Kerem oldum, Tahir oldum

bir tel saçında

gözünde nem ve gizinde...

(Îlon 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Fırat'ın Aşkı

Bir gün alıp gitsem kendimi

bir başıma, zindi bir can ile

Korkuyu ardımda

bırakarak olmazı

bir düş sıcağında

ter ile her uyanış

Koşsam umuda, aşık...

Kendimi bulsam, bir kör pencerede

haç çiziği alnı, ninemin

derin ve yaşlı bebeğinde

göz göz...

Duysan, Karacadağ'ım ne eser

ne çağlar deli Fırat...

Vurgun bir paslı kılıç

İncecik gerdanında Dicle'min...

Kükrerim, Fırat'ımın damlayan izine.

Vurulduk bir su sesiyle

o günden...

Bir bilsen ne yaşlar biriktim ey Fırat!

Bilsen dolanarak Murat'tan Erzincan'a...

kar eriyerek

yağmur birikerek

aktık o her setten aşağı

korkuya karışık bir şüphe ile

izine Dicle'min...

köteklendik her yürekte yitik...

Ey Leyla'ya kanan Dicle!

Kül rengi bağrıma bak.

Ey deli Fırat!

Bir ölü izidir aradığımız

varlığı şüphe-

li bir düş...

bir düşkün...

Kim demiş soldu bahar,

bu sonbahar?

Kim?

Biliyorum baharı

bekleyen kuşlara söz

verdi bulutlar bir ağız.

Yağarak toprak

Aşk ile ruhuna bu fesatın...

Fırat'ım ben... Savrulurum

bayır özü bir meydan

başında keçi kılı

bir çadır iplik

dolusu gözlerinde ninemin...

(Îlon 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner