Evvela iman ettik!
Düşünce can bir garip suret
bir yüce veda idi damlası
ki Zühre'dendi kalan her nefes
daim dönüşe, kavuşmaktı
o her çırpınışı bedenin, canlanıyordu.
Zahir, geride bir giz-
li göz idi takip
bir aşk idi katline,
zuhur olunca insan
nedir kaşif? Bir küçük alem
misali bir bahçe bazen sürgün
dökülünce kum, gök daralır
naktine kalırdı nefes, yaşlanıyordu.
Hatır bir hata, yığında
ilmik ilmik özlem
ve uğurla, zamanım!
Kalma bir an geriye meşgul
sürgünden olma her işgal
o bedenin, emanet! Ve can!
Padişah var mı tahtı veren olmamış?
Sıyrıldı o can o ağır
vebal ile döndüğüm
bir Sırat mesafe
her adım, her gözyaşı...
Ey Leyla!
Kerem oldum, Tahir oldum
bir tel saçında
gözünde nem ve gizinde...
(Îlon 16 / Siverek)
Ramazan Çetiner
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder