Cümle İtiraf

Damın göğe serilen uzağı,

pusuda bir güneş,

ardına düşmüş bulutların;

esir düşercesine bu karanlığa.

Evet, kuru dallarda süzülen rüzgar,

şahittir bu cümle itişe.

Ve kanıyor gök, yırtılıyor bu sabah;

bu sabah bütün süvarileri dört bir yana güneşin.

(Kısaltılmıştır.)

(Berfanbar 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Bir Hatıra

Bir sefer

Kapmışım şoför ardını,

diyecek yok keyfime.

Durduk Beyaz Sarayı'nda,

-eskiler bilir Dadaş'ın.-

geldi, bindi yediye

geldi bir güzel, bir alımlı

bakmadan görmüş

kimsede yok gözüm.

Yol gitti, dağlar ardı ardına

biz gittik, çaldı kulağımda.

Bakmadım ondan taraf.

Gittik.

durduk bir Kervansaray,

-giden bilir Bingöl'ün.-

bir yarım saat

bir kıpırtı içimde.

Birkaç oturak dizilmiş

çoğu dolu

bir tarafına iliştim sahipsizin

yanım boş.

Geldi, yan tarafıma oturdu

sesim etmedim,

-bilirsiniz şairliktendir,

sözler, hep içimde kalır.-

doldu o zaman, dolası tuttu.

Yürüdüm, numara ikiye.

Yol gitti, ardımızda kaldı dağlar.

İnmemiş daha.

Durduk, bir yarım saat

bir daha mola,

bir daha şans verdi zaman.

Oturdum, otogarın bir bankına

geldi oturduğum yere.

Durdu, çevresine baktı

kalabalık yok, sıralar boş;

oyalanır gibi yaptım

yanıma oturdu...

İçim içime sığmaz bir sessizlik

bir daha kilitlendim

içimde biriken onca şey.

Evet, saati sordu.

Yediyi yirmi beş geçiyor.

En uzun beş dakka kalmıştı zaman.

Sormadım, soramadım hiçbir şey,

dilim düğümlendi

bir yıldırım anı.

Bir anons ve yürüdüm,

oturdum iki numaraya.

Banktan kalktı.

Bir göz göze geldik

içimi yakan,

bir daha gelmedi o zaman.

(Berfanbar 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Tükenişin Selası

Bir boşluğa; derin,

çırpınış bütün gece

satıra çöken; bütün ağırlık.

Karanlık, soğuk, yoksun.

bir başıma, bir akıntıya

kimseli türkülerin yittiği

iki zamanın ötesi,

düş kırığı kirpiklerin

ve kocaman gözlerin

yitiriş, güzel günleri.

bir tükenişin selası

dar ve soğuk burası.

Bir zerresi olmak

tohum misali, kainata

karışmak o bütün dirilişe.

Evet, bu doğum bir ölüme eş.

Ve yaşamak, bir su damlası.

(Berfanbar 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Hayret

Hayret... Ki gariptir,

güz geçti; kış geldi

hatta üşüyoruz... Ve aşk yok!

Ayazın tesiri, soğuk; kesilmiyor.

Şiirin doğasında vardır, yokluk; bitmiyor.

Ne uçurumlar dolandım, bilsen.

Ne gönüller aştım, duysan.

Geceye sokağı, yağmura maviyi,

inkar ettiğim sevdalar,

kaçtığım, karanlığa tutunduğum

bozkırı ve kirli yüz çocukları.

Düşüne kapıldığım, yangın

közüne düştüğüm, saçların

her tanesi, kırgın bu gece.

bu gece çok üşüyorum.

(Berfanbar 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Sevdanın Güzü

Seyret ki şafakla doğan şafağa batmakta.

Canlı bir gurur yontu ölüme inanmakta.

Yiten bu kış

kıyamet, yaprak dökümü

gece; boğuk bir siren gibi

sağır, eder kör kütük hasta.

Yokluktandır, katran soğuklar.

Göğün yüzsüzlüğü ile

bir baykuşun gözlerinde

acı bir gülümseme birikir toprak.

Her şey kopuk, her yer kapanık.

bacaları tüter bu zaman

bir yalnızlığa gebedir ve uzaktır

karanlık içinde yolun şaşırmış.

Evet, belli belirsiz bir kent ve sevdanın güzü.

Ve yıllar sonra gönle bir kilit vurmuşum,

açana aşk olsun.

(Berfanbar 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner