Hayret... Ki gariptir,
güz geçti; kış geldi
hatta üşüyoruz... Ve
aşk yok!
Ayazın tesiri, soğuk; kesilmiyor.
Şiirin doğasında
vardır, yokluk; bitmiyor.
Ne uçurumlar dolandım, bilsen.
Ne gönüller aştım, duysan.
Geceye sokağı, yağmura
maviyi,
inkar ettiğim
sevdalar,
kaçtığım, karanlığa
tutunduğum
bozkırı ve kirli yüz
çocukları.
Düşüne kapıldığım,
yangın
közüne düştüğüm,
saçların
her tanesi, kırgın bu gece.
bu gece çok üşüyorum.
(Berfanbar
16 / Siverek)
Ramazan Çetiner
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder