Seyret ki şafakla
doğan şafağa batmakta.
Canlı bir gurur yontu
ölüme inanmakta.
Yiten bu kış
kıyamet, yaprak dökümü
gece; boğuk bir siren
gibi
sağır, eder kör kütük
hasta.
Yokluktandır, katran
soğuklar.
Göğün yüzsüzlüğü ile
bir baykuşun
gözlerinde
acı bir gülümseme
birikir toprak.
Her şey kopuk, her yer kapanık.
bacaları tüter bu
zaman
bir yalnızlığa gebedir ve uzaktır
karanlık içinde yolun
şaşırmış.
Evet, belli belirsiz
bir kent ve sevdanın güzü.
Ve yıllar sonra gönle bir kilit
vurmuşum,
açana aşk olsun.
(Berfanbar 16 / Siverek)
Ramazan Çetiner
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder