Bir sefer, seyrine
varayım
yüzüm bulayım dergahın,
süreyim, sürüleyim
ört üzerimi, kalayım
yerim yurdum, üzerime örtün!
Bir hisseme bin tövbe,
Yüz bulup onlarca sefere.
Affına daim ya Hüda.
Yokuşun her adımına
dayan az daha
dayan yüreğim! Bu yangına
küllenip savrulmaya geldik.
Ey yüreğim: kor düşmüş gönlüm!
Kimin kimsenim,
Yangının, közün, günahın benim.
Feryadın, cümlen, tövben benim.
Yakalım, bu şehrin bacalarına değin
yüreklerin en mahrem öznesi,
Ay ışığına karışan yuvamızı
ve bizi ırağa süren katran soğukları
ve sönerken artakalan ne varsa
her ne kaldıysa bir sevdadan geriye
toplanarak yüreğim, ağzımda
bir an, beni sen ısıt...
Bir iz, işaret, varlığın
sebebin olayım;
Bir görün, zülfüne dolandığım.
Sonum ol,
Küfrü terki diyar eylerim
Bir iz û işaret, varlığında.
Mahşeri alay, kendimin kalanı,
Döndüm, dolandım
o en mahsumun; en ıssız halim
Halimin varlığına sebep,
Bir görün...
(Adar
17 / Sverek)
Ramazan Çetiner
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder