Boşluğuna, cümle kainatın sığdığı,
her şeyi bırakıyorsun,
gönlün; durabilene aşk olsun.
Gece, şiirin fısıltısıdır.
Ve gece, yokluğun fısıldar;
boşluklar yankılanır,
dillenir coşkum, özlemim
sanatım ve düşüm: Garibim
çok değil vaktim
tükenmeye ramak kalır;
kalırken bir başına
bu soğuk gece yarısına
dayanabilene aşk olsun.
İyi ki var şiire gebe hüzünler.
(Sibat 17 / Siverek)
Ramazan Çetiner
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder