Cümle İtiraf

Damın göğe serilen uzağı,

pusuda bir güneş,

ardına düşmüş bulutların;

esir düşercesine bu karanlığa.

Evet, kuru dallarda süzülen rüzgar,

şahittir bu cümle itişe.

Ve kanıyor gök, yırtılıyor bu sabah;

bu sabah bütün süvarileri dört bir yana güneşin.

(Kısaltılmıştır.)

(Berfanbar 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Bir Hatıra

Bir sefer

Kapmışım şoför ardını,

diyecek yok keyfime.

Durduk Beyaz Sarayı'nda,

-eskiler bilir Dadaş'ın.-

geldi, bindi yediye

geldi bir güzel, bir alımlı

bakmadan görmüş

kimsede yok gözüm.

Yol gitti, dağlar ardı ardına

biz gittik, çaldı kulağımda.

Bakmadım ondan taraf.

Gittik.

durduk bir Kervansaray,

-giden bilir Bingöl'ün.-

bir yarım saat

bir kıpırtı içimde.

Birkaç oturak dizilmiş

çoğu dolu

bir tarafına iliştim sahipsizin

yanım boş.

Geldi, yan tarafıma oturdu

sesim etmedim,

-bilirsiniz şairliktendir,

sözler, hep içimde kalır.-

doldu o zaman, dolası tuttu.

Yürüdüm, numara ikiye.

Yol gitti, ardımızda kaldı dağlar.

İnmemiş daha.

Durduk, bir yarım saat

bir daha mola,

bir daha şans verdi zaman.

Oturdum, otogarın bir bankına

geldi oturduğum yere.

Durdu, çevresine baktı

kalabalık yok, sıralar boş;

oyalanır gibi yaptım

yanıma oturdu...

İçim içime sığmaz bir sessizlik

bir daha kilitlendim

içimde biriken onca şey.

Evet, saati sordu.

Yediyi yirmi beş geçiyor.

En uzun beş dakka kalmıştı zaman.

Sormadım, soramadım hiçbir şey,

dilim düğümlendi

bir yıldırım anı.

Bir anons ve yürüdüm,

oturdum iki numaraya.

Banktan kalktı.

Bir göz göze geldik

içimi yakan,

bir daha gelmedi o zaman.

(Berfanbar 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Tükenişin Selası

Bir boşluğa; derin,

çırpınış bütün gece

satıra çöken; bütün ağırlık.

Karanlık, soğuk, yoksun.

bir başıma, bir akıntıya

kimseli türkülerin yittiği

iki zamanın ötesi,

düş kırığı kirpiklerin

ve kocaman gözlerin

yitiriş, güzel günleri.

bir tükenişin selası

dar ve soğuk burası.

Bir zerresi olmak

tohum misali, kainata

karışmak o bütün dirilişe.

Evet, bu doğum bir ölüme eş.

Ve yaşamak, bir su damlası.

(Berfanbar 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Hayret

Hayret... Ki gariptir,

güz geçti; kış geldi

hatta üşüyoruz... Ve aşk yok!

Ayazın tesiri, soğuk; kesilmiyor.

Şiirin doğasında vardır, yokluk; bitmiyor.

Ne uçurumlar dolandım, bilsen.

Ne gönüller aştım, duysan.

Geceye sokağı, yağmura maviyi,

inkar ettiğim sevdalar,

kaçtığım, karanlığa tutunduğum

bozkırı ve kirli yüz çocukları.

Düşüne kapıldığım, yangın

közüne düştüğüm, saçların

her tanesi, kırgın bu gece.

bu gece çok üşüyorum.

(Berfanbar 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Sevdanın Güzü

Seyret ki şafakla doğan şafağa batmakta.

Canlı bir gurur yontu ölüme inanmakta.

Yiten bu kış

kıyamet, yaprak dökümü

gece; boğuk bir siren gibi

sağır, eder kör kütük hasta.

Yokluktandır, katran soğuklar.

Göğün yüzsüzlüğü ile

bir baykuşun gözlerinde

acı bir gülümseme birikir toprak.

Her şey kopuk, her yer kapanık.

bacaları tüter bu zaman

bir yalnızlığa gebedir ve uzaktır

karanlık içinde yolun şaşırmış.

Evet, belli belirsiz bir kent ve sevdanın güzü.

Ve yıllar sonra gönle bir kilit vurmuşum,

açana aşk olsun.

(Berfanbar 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Gideceğin Tutmuş

İhtimal, gurbetime...

Gideceğin tutmuş,

Tutuşmuş onca şiir

Sana yazılan.

Gidince sen, şehirler iklimler öte

Hatıralar kalır yürüdüğün

Dokunduğun her çocuk yüzü.

Her çocuk sen olursun güzel ve masum.

Ve gidince sen,

Yeri dolmaz boşluğunda

Kör bir kuyunun

Bu son tutunduğum

O ipincecik dalda

Kaldıramam bu yükü divan.

Kırılırım.

Gideceğine götürme bu düğümü.

Düğümü ben olayım bu şiirin.

Söyleme, kimse bilmesin.

(Kısaltılmıştır.)

(Mijdar 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Nakşol ki İnanayım

İçimdeki fısıltı güven veriyor.

-yürü akışında hayatın

belki yakın yahut yavaş

umut ve kendin- diyor.

Maziyi yâda dönük hasret ile kor düşerken gönül,

Maziden koparak bir yeni çabada var olmak külli endişedir.

Hatıralardır ufkuma kilit.

Ay düşer gün be gün...

Birbiri ardınca izler.

Her ayrılık yaralanmışım.

Her sefer, boş sefer.

Her sefer, daha da kanamışım.

Uzak değil bir bahara,

Zinhar, yollaşırken kimi can;

hasret birikir her yağacak.

Birikir birikir, taşarım.

Ve üşür, yalnızca...

Aman, bakmayın halime!

İçerim kanar, söylemem.

Zor zamandır söküşü varken inşanın.

(Mijdar 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Damla

Enginlerden kırgınlığa bir yolculuktur.

Yolcu, belli

Toprağa kavuşmak, bütün kavga.

Bütün, bir olup varlığa

Bir damla kopup bütüne,

Ayrının varlığa gurbeti,

Kim çizebilir, özlemi?

(Kısaltılmıştır.)

(Mijdar 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Bu Sefer Başka

Belki bir gün yağmur yağar

Ve yine bir gün

Sen gelirsin duvar dibine.

Ve bu sefer, bu sefer başkadır.

(Kısaltılmıştır.)

(Mijdar 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Ey Var

Tükeniş bir iz belirir gece

kördür, biçaredir, masumdur;

dur iki adım öte Ey Ecel, dur!

Ki varlığımdan şüpheyim.

(Kısaltılmıştır.)

(Kewçêr 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Nebahat

Güz esintisidir

çürümeye yüz bulur mevsim

dökülür bütün alem

dökülür yer, gök ve su ve tohum

ve Nebahat ölür

ilim yasa boğulur

bir bir düşeriz toprağa

üryanız, bu bir selamlık sabah.

mevsim eser, cümbür canlı

hayranlığa yetecek

bir bulut kümesi dolanır,

üzerimizi örter ana

balçığa bulanırız her damla.

(Kısaltılmıştır.)

(Kewçêr 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Bir Nefes Uzak

Umalım ki varız

ve bir dizi

korunduk çoğu kirden.

Bir yeni olur aşikar,

çoğu kir, akar o müsrif

cihanı, o pay edinmiş

hissi, alemden sıyrılmak

dolu bir destur ile.

Emsali var; misali varlık

bunca gönül edinip

durulmak bir kuş sesi

bilenmek o gümbür gümbürdeyen seher

uzak değil aydınlık.

Bir nefes uzak, bir kadeh cilve

azı his çoğu halim, her halim bir divane libası.

Yalnıza adanmış her şiir biraz inkar

araf uzak mı, bilmem

bildiğim bir nefes uzak.

Azizim, değiştik!

Çoktan çok, azdan az.

(Kewçêr 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Da

Bir sonbahar melodisidir telaş,

ve ilmi alemde hayret

ve ana yüreğim dolup taşarak

bir akşamüzeri, kapı önünde bekleşen

iki oğul, büyüğü dolu yaşlar ardıma...

Sen bizden gitme, kal!

Sözler sana, sözüm olsun!

Yüklü, yorgun bir boşluk içinde

kaldıkça büyür bu bağ, bu kordon.

Bir iz olur, belirir; yüz olur gizlenirim.

Duyan duyuma çınlar: "Var."

Var olur o gözlerinde bir ışıl

habire yankı, duyulur o firarı halim.

İki alem bir sofrada

Serim dürüm bir serzeniş...

Ve soruşma, kaçış...

Ardına bakmayan bir zaman ve ben.

İyiler kazanacak, inanıyorum. İnan iyilere

Uzak değil güzel insanlar, iyilere.

Olsun, olduğu kadar...

(Îlon 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Evvela Can

Evvela iman ettik!

Düşünce can bir garip suret

bir yüce veda idi damlası

ki Zühre'dendi kalan her nefes

daim dönüşe, kavuşmaktı

o her çırpınışı bedenin, canlanıyordu.

Zahir, geride bir giz-

li göz idi takip

bir aşk idi katline,

zuhur olunca insan

nedir kaşif? Bir küçük alem

misali bir bahçe bazen sürgün

dökülünce kum, gök daralır

naktine kalırdı nefes, yaşlanıyordu.

Hatır bir hata, yığında

ilmik ilmik özlem

ve uğurla, zamanım!

Kalma bir an geriye meşgul

sürgünden olma her işgal

o bedenin, emanet! Ve can!

Padişah var mı tahtı veren olmamış?

Sıyrıldı o can o ağır

vebal ile döndüğüm

bir Sırat mesafe

her adım, her gözyaşı...

Ey Leyla!

Kerem oldum, Tahir oldum

bir tel saçında

gözünde nem ve gizinde...

(Îlon 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner

Fırat'ın Aşkı

Bir gün alıp gitsem kendimi

bir başıma, zindi bir can ile

Korkuyu ardımda

bırakarak olmazı

bir düş sıcağında

ter ile her uyanış

Koşsam umuda, aşık...

Kendimi bulsam, bir kör pencerede

haç çiziği alnı, ninemin

derin ve yaşlı bebeğinde

göz göz...

Duysan, Karacadağ'ım ne eser

ne çağlar deli Fırat...

Vurgun bir paslı kılıç

İncecik gerdanında Dicle'min...

Kükrerim, Fırat'ımın damlayan izine.

Vurulduk bir su sesiyle

o günden...

Bir bilsen ne yaşlar biriktim ey Fırat!

Bilsen dolanarak Murat'tan Erzincan'a...

kar eriyerek

yağmur birikerek

aktık o her setten aşağı

korkuya karışık bir şüphe ile

izine Dicle'min...

köteklendik her yürekte yitik...

Ey Leyla'ya kanan Dicle!

Kül rengi bağrıma bak.

Ey deli Fırat!

Bir ölü izidir aradığımız

varlığı şüphe-

li bir düş...

bir düşkün...

Kim demiş soldu bahar,

bu sonbahar?

Kim?

Biliyorum baharı

bekleyen kuşlara söz

verdi bulutlar bir ağız.

Yağarak toprak

Aşk ile ruhuna bu fesatın...

Fırat'ım ben... Savrulurum

bayır özü bir meydan

başında keçi kılı

bir çadır iplik

dolusu gözlerinde ninemin...

(Îlon 16 / Siverek)

Ramazan Çetiner